Przewodniczący: 
dr n. med. Michał Mielimąka
Katedra Psychoterapii
Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum
ul. Teofila Lenartowicza 14
31-138 Kraków
 

Sekretarz:
dr n. med. Katarzyna Cyranka
[email protected]

Członkowie:
dr n. med. Agnieszka Murzyn
lek. Marcin Kijas
lek. Alicja Wrotniak
lek. Patrycja Jęda
lek. Anna Kaczmarska
lek. Ewa Moreń

Kontakt:
email: [email protected]
tel.: 126331203

KODEKS ETYCZNY KOMISJI DS. HIPNOZY KLINICZNEJ POLSKIEGO TOWARZYSTWA PSYCHIATRYCZNEGO

1.    Zasady pracy z pacjentem lub podmiotem eksperymentu.

    1.1    Zawodowe normy etyczne, obowiązujące członków Towarzystwa z racji ich przynależności zawodowej (np. zasady etyki zawodowej lekarza, lekarza dentysty, psychologa lub innego specjalisty odpowiedniej dyscypliny zawodowej lub naukowej), powinny być ściśle przestrzegane w czasie stosowania przez członka Towarzystwa technik wykorzystujących zjawisko hipnozy. 

    1.2    Członek Towarzystwa stosując hipnozę powinien zawsze stawiać na pierwszym miejscu dobro pacjenta lub podmiotu eksperymentu.

    1.3    Hipnoterapeuta powinien zawsze stosować odpowiednie środki ostrożności zmniejszające zagrożenie dla pacjenta. Pacjent lub podmiot eksperymentu powinien być poinformowany o przebiegu i celu zastosowania procedury oraz wyrazić zgodę na zabiegi hipnozy. 

2.    Zastosowanie hipnozy w pracy zawodowej.

    2.1    Członkowie Towarzystwa stosujący hipnozę w pracy zawodowej powinni dbać o nabywanie odpowiednich kompetencji do stosowania techniki hipnozy przez uczestniczenie w szkoleniach organizowanych przez odpowiednie towarzystwa stosujące się do zaleceń Międzynarodowego Towarzystwa Hipnozy oraz Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

    2.2    Hipnoza jest traktowana jako metoda uzupełniająca inne formy postępowania klinicznego lub naukowego. Znajomość samych tylko technik hipnotycznych nie jest uznawana jako wystarczająca do prowadzenia badań lub pracy klinicznej.

3.    Członkowie Towarzystwa powinni ograniczyć kliniczne i naukowe użycie hipnozy do zakresu własnej kompetencji zawodowej.

4.    Stosowanie hipnozy w celach rozrywkowych jest niedopuszczalne. Żaden członek Towarzystwa nie może oferować swoich usług dla celów rozrywki ani współpracować z żadną osobą czy agencją organizującą tę rozrywkę.

5.    Członek Towarzystwa powinien zapobiegać praktykowaniu hipnozy przez osoby niefachowe.

    5.1    Za osobę niefachową uważa się każdego, kto nie posiada odpowiednich kwalifikacji jako klinicysta, w szczególności nie posiada dyplomu lekarza, lekarza dentysty, psychologa, względnie innego kierunku naukowego czy klinicznego, będącego podstawą do stosowania techniki hipnozy w warunkach klinicznych.
 
    5.2    Członek Towarzystwa nie powinien prowadzić kursów hipnozy obejmujących nauczanie osób niefachowych, którym brakuje odpowiedniego przygotowania merytorycznego. Wykłady dla niefachowców na temat hipnozy są oczywiście dopuszczalne — pod warunkiem jednak, iż nie będą zawierały demonstracji oraz materiałów dydaktycznych dotyczących szczegółów prowadzenia zabiegów hipnozy i metod indukcji. 
    
    5.3    Wywiady i informacje w radio, telewizji i innych mediach są pożądane w tej mierze, w jakiej służą objaśnianiu, informowaniu oraz przekazywaniu współczesnej wiedzy naukowej dotyczącej zjawiska hipnozy. Zawieranie informacji o charakterze marketingowym jest nieetyczne.

Dokument opracowano na podstawie kodeksu etycznego Międzynarodowego Towarzystwa Hipnozy.

REKOMENDACJE DOTYCZĄCE WYMAGAŃ MERYTORYCZNYCH STAWIANYCH OSOBOM STOSUJĄCYM TECHNIKĘ HIPNOZY W CELU LECZENIA ZABURZEŃ ZDROWIA.

1.    Zastosowanie techniki hipnozy do leczenia zaburzeń zdrowia winno być przeprowadzane przez osoby posiadające odpowiednie przygotowanie teoretyczne i praktyczne w leczeniu tych zaburzeń. Sugestie terapeutyczne przekazywane w czasie hipnozy powinny być ograniczone do obszaru tych zaburzeń identyfikowanego w oparciu o odpowiednie wykształcenie specjalistyczne.

2.    Hipnoza stosowana w leczeniu zaburzeń zdrowia winna być przeprowadzana wyłącznie w ramach opracowanego zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej postępowania leczniczego, po dokonaniu wyczerpującego procesu diagnostyki i wdrożeniu odpowiedniego leczenia oraz w porozumieniu z lekarzem prowadzącym leczenie zasadnicze i/lub psychoterapeutą prowadzącym psychoterapię pacjenta. Zabiegi hipnozy winny być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające rozległą, potwierdzoną stosownym wykształceniem wiedzę w zakresie etiopatogenezy, przebiegu i leczenia zaburzeń będących wskazaniem do zastosowania hipnoterapii, w szczególności przez: 
    a)    lekarzy specjalistów oraz lekarzy dentystów,
    b)    psychologów klinicznych (z ukończoną specjalizacją w zakresie psychologii klinicznej),
    c)    psychoterapeutów certyfikowanych w Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym lub Polskim Towarzystwie Psychologicznym o wykształceniu innym niż medyczne,
    d)    lekarzy w trakcie specjalizacji, po konsultacji z kierownikiem specjalizacji,
    e)    psychologów w trakcie specjalizacji z psychologii klinicznej, po konsultacji z kierownikiem specjalizacji,
    f)    psychologów w trakcie całościowego szkolenia w psychoterapii na kursie rekomendowanym przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne lub Polskie Towarzystwo Psychologiczne w porozumieniu z superwizorem psychoterapii pacjenta,
    g)    dyplomowane pielęgniarki lub położne uzgadniające z lekarzem prowadzącym zasadniczą terapię tego pacjenta cele i efekty zastosowania tych procedur,
    h)    dyplomowanych fizjoterapeutów i rehabilitantów dysponujących gruntowną wiedzą o okolicznościach (w tym także indywidualną diagnozą), z powodu których wskazane jest zastosowanie procedur hipnotycznych i konsultujących z lekarzem prowadzącym zasadniczą terapię cel, przebieg i efekty zastosowania tych procedur.

3.    Nabycie przez kandydata technicznych umiejętności posługiwania się hipnozą w leczeniu zaburzeń zdrowia powinno odbywać się na specjalistycznych kursach/szkoleniach, których program winien być zgodny z aktualną wiedzą naukową. Rekomenduje się udział w szkoleniach spełniających kryteria wymienione w stosownych zaleceniach Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

    
REKOMENDACJE DOTYCZĄCE KURSÓW/SZKOLEŃ SPECJALISTYCZNYCH W ZAKRESIE ZASTOSOWANIA TECHNIKI HIPNOZY W CELU LECZENIA ZABURZEŃ ZDROWIA.

1.    Szkolenie w zakresie hipnoterapii powinno być kształceniem specjalistycznym, uzupełniającym wiedzę i umiejętności medyczne i psychoterapeutyczne.

2.    Szkolenie to powinno łączyć uzyskanie wiedzy o hipnozie i oddziaływaniu sugestii, zasadach prawidłowego i bezpiecznego formułowania sugestii, wskazaniach i przeciwskazaniach do hipnoterapii oraz uzyskanie umiejętności indukowania stanu hipnotycznego. Powinno opierać się na dowodach i przesłankach naukowych wskazujących na potencjalne korzyści oraz ograniczenia w zastosowaniu techniki hipnozy w nauczanym zakresie. Powinno też zapewniać zapoznanie uczestników ze szczególnymi zasadami etycznymi, obowiązującymi w posługiwaniu się tymi procedurami.

3.    Szkolenie powinno być prowadzone przez lekarzy psychiatrów, psychoterapeutów i/lub psychologów klinicznych, mających specjalistyczne wykształcenie w zakresie stosowania hipnozy w leczeniu schorzeń, w których stosowane są oddziaływania sugestiami w hipnozie.

4.    Co najmniej jedna osoba w zespole prowadzącym szkolenie powinna posiadać wcześniejsze doświadczenie w uczestniczeniu w procesie szkolenia w hipnozie. Rekomenduje się, aby przynajmniej jedna osoba z zespołu szkolącego posiadała stopień naukowy doktora (lub wyższy) i zapewniała zgodność treści szkolenia z aktualną wiedzą medyczną.

5.    W skład kadry szkolącej mogą wchodzić osoby o innych niż wymienione w punkcie trzecim kompetencjach, mające szczególne doświadczenie kliniczne w elementach wiedzy i umiejętności będących przedmiotem nauczania.

6.    Zaleca się, aby część ćwiczeniowa szkolenia była prowadzona w małych grupach, w celu zapewnienia możliwości faktycznego nabycia przez uczestników szkolenia umiejętności praktycznych objętych programem nauczania.

7.    Program i tryb szkolenia powinien być zatwierdzony przez Komisję ds. Hipnozy Klinicznej, która wówczas może wydawać uczestnikom zaświadczenia o jego ukończeniu. 

aktualizacja 2023-02-19